نشست تخصصی پژوهش در صنعت سیمان قسمت اول

به نقل از روزنامه جهان اقتصاد در نشست تخصصی پژوهش در صنعت سیمان که باحضور جناب آقای دکتر هرمز فامیلی( رئیس هیات مدیره  انجمن بتن ایران و استاد دانشگاه علم و صنعت) و جناب آقای دکتر لطفعلی بخشی( سردبیر نشریه سیمان و استاد دانشگاه های علامه طباطبایی و شهید بهشتی) برگزار شد ، دکتر فامیلی به چالش های حوزه مصرف سیمان و دکتر بخشی به چالش تولید و بازرگانی صنعت سیمان پرداختند.
در این مقاله می خوانید:

 سرگذشت غمبار صنعت سیمان این روزها شاهد تصمیم سازی هایی است که نه تنها به نفع این صنعت نمی باشد بلکه در کلان ضرباتی را بر پیکره صنعت وارد می کند که غیر قابل جبران است .

در اسفند ماه سال 83 دولت تصمیم گرفت که سیما ن را از سبد حمایتی خارج و در بورس کالای صنعتی عرضه کند که با تغییر دولت نیز این سیاست دوام و قوام داشت به طوری که وزیر اقتصاد آقای دانش جعفری در گفتگو با یکی از خبرگزاری ها در مهر 84 اعلام کرد که سیمان از سبد حمایتی خارج و در بورس فلزات عرضه خواهد شد که این موضوع تحرک دوباره ای در این صنعت ایجاد کرد و سرمایه گذاران حوزه بورس اوراق بهادار ، امیدوار به آینده این صنعت گرانبها توجه خاصی در همان مقطع زمانی به سهام شرکت های سیمانی  کردند.

ولی با رسیدن دی ماه 84 نه تنها سیمان وارد بورس فلزات نشد، حتی وزارت محترم بازرگانی با خروج سیمان از سبد حمایتی به بهانه حمایت از مصرف کنندگان مخالفت کرد.

این مساله سیمان را وارد هژمونی جدیدی کرد که چرا وزارتخانه ای که هیچ تاثیری در پروسه تولید سیمان ندارد، این گونه با سیمان برخورد می کند ، چه نفعی در عدم خروج سیما ن از سبد حمایتی برای برخی از نهادها وجود دارد و این که اگر وزارت بازرگانی به دنبال حمایت از مصرف کننده است آیا به این مساله نیز توجه دارد که مصرف کنندگان حداقل 200 درصد بیشتر از مصوب دولت سیمان به دست می آوردند و آقایان وزارت بازرگانی که خود را متصدی تنظیم بازار کالاهای مصرفی می دانند به این موضوع نیز توجه دارند که رانت این حوزه یک هزار میلیارد تومان است و هزاران سوال بی پاسخی که در ذهن تمام تولید کنندگان و مصرف کنندگان وجود دارد ولی کسی گوشه چشمی به آن ندارد.

از این رو  سرویس بازار سرمایه روزنامه جهان اقتصاد در واکاوی مشکلات صنعت سیمان به گفتگو با دو کارشناس این صنعت پرداخت که دکتر لطفعلی بخشی استاد انشگاههای علامه طباطبایی و شهید بهشتی و سردبیر نشریه سیمان به چالش تولید و بازرگانی صنعت سیمان و دکتر هرمز فامیلی استاد دانشگاه علم و صنعت و دبیر انجمن بتن به چالش های حوزه مصرف سیمان پرداختند که در ادامه می خوانیم .

جناب آقای دکتر بخشی به کارگیری سیاست های متناقض دولت در خصوص سیمان ضربات مهلکی را بر این صنعت وارد کرده است به نظر شما وضعیت سیمان با اعمال این سیاست چگونه خواهد بود؟
با ثابت نگه داشتن قیمت سیمان ، سال 85 را می توان سال سیاه صنعت سیمان برای تولید کنندگان، مصرف کنندگان و سرمایه گذاران نامید در این سال با توجه به سیاست های که دولت تاکنون در پیش گرفته است ،قطعا قیمت های بازار سیاه سیمان به بیش از یک میلیون و پانصد هزار ریال خواهد رسید.همان طور که می دانید دولت دو سال است که اجازه افزایش قیمت سیمان را نمی دهد.و متوسط فروش قیمت کارخانجات سیمان سیصد و سی هزار ریال است که از آذر 83 تاکنون قیمت ثابت مانده است .
در ابتدای بهار هر سال شورای عالی کار دستمزدها را افزایش می دهد و معمولا قیمت بسیاری از کالاها افزایش پیدا می کند در حالی که سودآوری کارخانجات سیمان هر ساله رو به کاهش است .

و همین مساله باعث کاهش روند سهام شرکت های سیمانی در بورس شده است .به طور متوسط ارزش سهام شرکت های سیمانی از 3 هزار تومان به 700 تومان رسیده است و همه این مسایل منبعث از سیاست های یک جانبه دولت است. سیاست های دولت محترم در سال گذشته تماما در این زمینه خاص هم به ضرر تولید کننده و هم به ضرر مصرف کننده بوده است .
درست بر خلاف شعاری که از دولت سازندگی تا به حال داده می شود دقیقا سیاست های که اتخاذ شده هم به ضرر تولید کننده بوده و هم به ضرر مصرف کننده است از این رو سیاست ها فقط به نفع رانت خواران بوده است .

همان طور که گفتم سال جاری سال سیاه صنعت سیمان برای هر 3 گروه تولید کننده ،مصرف کننده ، سرمایه گذار خواهد بود ولی رانت خواران در این سال به اندازه سه سال گذشته سود خواهند برد.

بنا بر این با سیاست های که دولت در پیش گرفته است برای رانت خواران سال با شکوهی خواهد بود.آقایان می گویند امسال پروژه های جدیدی افتتاح می شود عرض می کنم به جز پروژه های که متعلق به گروه های بزرگ سیمانی مثل فارس و خوزستان و سیمان تهران و امثالهم هستند به  هیچ پروژه ای دیگر امید نبندیم .یکی  دو پروژه غیر از این پروژه ها و ضعیت های مناسبی دارند و سر موقع تمام خواهند شد.الباقی پروژه ها به دلیل کمبود نقدینگی حداقل 5 الی 6 سال تاخیر خواهند داشت و چشم امید هم نباید به راه اندازی آنها داشت .

صنعت سیمان با مشکل عدیده جذب نقدینگی برای  طرح های توسعه ای مواجه است ، در حالی دولت به خاطر تامین سیمان برخی از وزارتخانه ها راضی به وارد کردن سیمان با قیمت بالا شده است ؟
اکثریت این پروژه های سیمانی که توسط بخش خصوصی شروع شده این ها برای بخشی از ماشین آلات وارداتی شان از صندوق ذخیره ارزی وام گرفتند اکثریت این پروژه ها دارای منابع ریالی نیستند.

و بانک ها هم از دادن منابع ریالی کافی به اینها عاجزند و خودداری می کنند و حتی استدلال می کنند وام دادن به صنعت سیمان زیاد به صرفه نیست چون احتمال بازپرداخت ضعیف است .

خوب می دانیم کارخانه فقط با بخش ماشین الات وارداتی خارجی راه نمی افتد ماشین آلات ساخت داخل، ابنیه و ساختمان ، خرید انشعاب آب و برق و ... عملا در واقع پروژه های زیادی به خاطر مشکلات مالی موفق نمی شوند که در برنامه های زمان بندی شده به بهره برداری برسند.

پس این عرضه ای که متصور می شود در بازار با راه اندازی آن پروژه ها وارد بازار شود و مازاد عرضه در کشور ما ایجاد می کند وجود ندارد از سوی دیگر دولت هزینه های بودجه های عمرانی را به شدت اضافه کرده و قصد دارد ظرف 6 ماه  اول سال منابع بودجه عمرانی مصرف شود و لایحه متمم بودجه به مجلس بیاید برای گرفتن متمم بودجه عمرانی 6 ماهه دوم در این جا باز دولت متاسفانه کار کارشناسی کافی نکرده و نشانه های آن را هم در افزایش تقاضای فولاد و سیمان خواهیم دید.

پیش نیاز اکثر پروژه های عمرانی، سیمان و فولاد است و عملا می بینیم در داخل کشور با اینکه پروژه های عمرانی خیلی فعال نیستند عملا با کمبود سیمان مواجه هستیم در حالی که این پروژه های عمرانی فعال شوند این کمبود سیمان مشهودتر خواهد شد.

دولت به عنوان بزرگترین تولید کننده سیمان با اعمال سیاست های متناقض در عمل به خود ضربه می زند( به عنوان تولید کننده ) و بعد به مصرف کنندگان، برایند این مساله چگونه می شود؟

ما امسال قطعا با کمبود مواجه خواهیم شد. شعاردولت این است که با به نفع تولید کننده و مصرف کننده عمل می کنیم. تولید کنندگان سیمان ، سیمان را تولید می کنند و به قیمت سیصد سی هزار ریال روانه بازار می کنند در بازار آزاد حدود سه برابر قیمت دولتی سیمان فروخته می شود در واقع مصرف کننده به قیمت بازار سیاه می خرد تولید کننده به قیمت دولتی می فروشد و در این وسط رانت خوار محترم سود می برد.

دولت در واقع هم به ضرر تولید کننده عمل می کند و هم به ضرر مصرف کننده .پس این شعار دولت با حقیقت همخوانی ندارد و فقط در 20 سال گذشته قیمت ها را بدون منطق و باتوجه به سیاست خودش محدود نگاه داشته است و این مساله در کشور زمینه رانت زیادی  بوجود آورده است.

بعضی اززمینه ها را بعضی از مدیران دولتی توانسته اند از دست رانت خواران در بیاورند مانند فولاد.ولی در بعضی از زمینه ها دولت عاجز است باید به دولت در اینجا پیشنهاد بدهیم یک بار هم که شده است  سیاست دیگری در پیش بگیرد ولی به نظر می آید دولت با این ساختار قادر به این کار نباشد.

مسوولیت ها در دولت به طور مناسبی تقسیم نشده است به طوری که وزارت صنایع به عنوان متولی تولید سیمان هیچ تصمیمی در قیمت گذاری آن ندارد؟

متاسفانه در ساختار دولت ایران مسوولیت ها و قدرت ها متناسب تقسیم نمی شود وزارت صنایع مسوول تولید سیمان است اما همین وزارت خانه هیچ نقشی در تعیین قیمت سیمان ندارد.

از سوی دیگر وزارت خانه ای که هیچ نقشی در تولید ندارد مسوول قیمت گذاری و مسوول توزیع سیمان در کشور است این تناقض در ابتدای انقلاب در کشور ما بوجود آمده و متاسفانه معلوم نیست چرا دولت این تناقض بدیهی را حل نمی کند.

چرا بعد از گذشت 25 سال دولت همانند سایر حوزه ها که در آن دخالت می کرد و دست از دخالت برداشت با سیمان برخورد نمی کند؟

دولت باید از تجربیات خودش استفاده کند نمی گویم از تجربیات سایر کشور ها استفاده کند.در دوره جنگ تحمیلی دولت چه کار کرد ، کاشی کوپنی بود باید جواز خانه را می بردیم کاشی دریافت می کردیم دولت در پایان جنگ دست از سر صنعت کاشی برداشت .چون تقاضا برای صنعت کاشی زیاد  بود الان ظرفیت تولید کاشی کشور دو برابر نیاز کشور است و هیچ کدامشان هم دولتی نیستند.تبلیغات کاشی در حد پفک نمکی است چرا ؟ چون مازاد عرضه وجود دارد هر کارخانه ای تلاش می کند با تبلیغات با کیفیت و قیمتش مشتریان بیشتری جلب کند و این هم به نفع تولید کننده است هم مصرف کننده .

در مورد موکت و فرش ماشینی هم به همین صورت است دولت باید شش ماه قیمت سیمان را آزاد اعلام کند بعد ببینید چه اتفاقی می افتد.

در کشورهای دیگر همین تجربه وجود داشت سال 1981 در هند دولت قیمت و توزیع سیمان را شدیدا کنترل می کرد قیمت بازار سیاه سیمان به دو برابر قیمت دولتی رسید.دولت هند در آن لحظه یک تصمیم تاریخی گرفت و دست از سر بازار سیمان بر داشت و اعلام کرد از امروز قیمت سیمان و توزیع سیمان آزاد است .دو سال و نیم بعد از آن واقعه ،هند صادر کننده سیمان شد و در حال حاضر هیچ کارخانه دولتی در هند  وجود ندارد.

از این رو ساختار صنعت سیمان به دلیل دخالت های دولت بیش از 95 درصد متعلق به دولت و نهادهای دولتی است و 5 درصد فقط متعلق به بخش خصوصی می باشد.

دکتر فامیلی به نظر شما در سال جاری وضعیت سیمان در حوزه شرکت های مصرف کننده سیمان چگونه خواهد بود؟

به عنوان یک مصرف کننده سیمان آن طور که شاهد هستم برای تولید و مصرف هیچ کار کارشناسی در دولت صورت نمی گیرد و گاهی وقت ها تصمیماتی گرفته می شود و بعد از مدت کوتاهی مجددا تصمیمات عوض می شود و این امر برای صنعت سیمان ضرر می زند.

از جمله مسایلی که در حال حاضر مطرح است افزایش تولید سیمان از 31 میلیون تن به 70 میلیون تن است و بعضی افراد هم بحث صادرات را مطرح می کنند من شدیدا با صادرات سیمان مخالفم .

ما برای تولید سیمان مقدار زیادی از منابع اولیه را مصرف می کنیم و محیط زیست کشور را با تولید گاز کربنیک نیز آلوده می کنیم از سوی دیگر  تولید سیمان انرژی بر است پس نتیجه می گیریم که صنعت سیمان یک صنعت بسیار پر هزینه و آلوده ساز و مصرف انرژی بسیار بالا دارد و با یارانه های سوخت و گاز ارزانی که  در اختیار کارخانه ها قرار می گیرد صادرات سیمان مقرون به صرفه نیست .در حالی که اعتقاد دارم سیمان حق ملت ایران است و نباید صادر شود بلکه باید برای پروژه های خودمان استفاده گردد.
در عین حال کمبودهای زیادی در صنعت سیمان داریم برای اتمام پروژه های عمرانی از جمله سدها ، کارخانه ها و راه ها نیاز به سیمان داریم .

و ما می توانیم از سیمان برای پروژه های داخلی استفاده کنیم .وضعیت فعلی صنعت سیمان را من تایید نمی کنم .افزایش تولید به سطح 70 میلیون تن باید زمانی صورت گیرد که الگوی مصرف برای سیمان داشته باشیم و کار کارشناسی درستی برای مازاد مصرف صورت گیرد در غیر این صورت افزایش تولید بی فایده خواهد بود.

در عین حال ،  باز تکرار می کنم صادرات را به نفع کشور نمی بینیم من پیشنهاد می کنم برای مصرف سیمان برنامه ریزی شود.
مساله دیگر این است که ما سیمان را با مشکلات فراوان تولید و وارد بازار می کنیم و متاسفانه در این بخش درست عمل نمی شود.

و در حالی که تولید سیمان مشکلات فراوانی دارد ، مصرف کننده سیمان آن را به درستی مصرف نمی کند و به طور مثال در بسیاری ازپروژه ها و سازه ها شاهد هستیم قبل این که پروژه ها افتتاح شود بتن ها تخریب می شوند.

مصداق این امر را در سازه های ساحلی جنوب می توانیم ببینیم و یادر معابر وخیابان ها .شما می توانید با مراجعه به پروژه های ساختمانی شاهد مصرف بد سیمان باشید اگر از بسیاری از معماران که بخش عمده سیمان را مصرف می کنند بپرسید نسبت آب و سیمان چه میزان است  و چه تاثیری بر خواص بتن دارد نمی دانند.درحالی که باید اطلاعات لازم را در این زمینه داشته باشند متاسفانه با این گونه مسایل بیگانه اند.

وقتی فرمولی را یک مهندس با زحمت فراوان تهیه و محاسبه می کند و بعد برای اجرا به معمار می دهد به خاطر آن است ساختمان و بتن مقاومت بیشتری داشته باشد.

در این جا معمار فکر می کند مهندس متوجه نبوده ، و خود راسا بدون توجه به اصول علمی و فرمولها به میزان زیادی آب را قاطی سیمان می کند و در حالی که نمی داند این عمل مقاومت بتن را به شدت کاهش می دهد.

هزینه به عمل آوردن بتن زیاد است و اکثر کارگاه ها نیز تلاش می کنند از این هزینه بتن طفره بروند و بدون توجه به اصول علمی یا آب زیادی در هنگام ساخت مصرف می کنند یا آب بسیار کمی پس از ساخت بتن به کار می برند.

هم اکنون اطلاعات اساسی و پایه ای در مورد بتن در صنعت ساختمان نداریم .

دانشگاههای ما تحقیقات مناسبی دارند اما از دانش دانشگاه ها استفاده نمی شود.

دانشجویان ایرانی در مسابقات بین الملل مقام اول را به دست می آورند اما نمی توانیم در کارگاه های خودمان بتنی بامقاومت سیصد کیلوگرم بسازیم .

به عنوان مثال بنده به طور آزمایشی به یک سری ساختمان های در دست ساخت تهران رفتم و بتن آن جا را آزمایش کردم و متوجه شدم مقاومت بتن 60 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع است.

ما باید از دانش خود استفاده کرده  تا بتوانیم از سیمان درست استفاده کنیم می گوییم کمبود سیمان داریم در حالی که کمبود نداریم اگر جلوی ضایعات را بگیریم کمبود هم نخواهیم داشت .

اما در مورد قیمت گذاری دکتر بخشی صاحب نظرند اما بنده به عنوان مصرف کننده سیمان نگران قیمت سیمان نیستم سیمان پاکتی 18000 ریال فروش برود یا 50000 ریال من مصرف کننده می خرم و مصرف می کنم آنچه که بیشتر مرا نگران کرده برنامه ریزی غلط و کمبودهای کذایی است و نتیجه اش این شده است که آن طور که باید و شاید به کیفیت سیمان توجه نشده است .

آیا سیمان تولید شده در کشور ما از کیفیت لازم برخوردار است ؟

تا زمانی که مشکل عرضه و تقاضا حل نشود به مساله کیفیت آن طوری که لازم است توجه نخواهد شد وقتی که تعداد بانک های کشور زیاد است با ایجاد سرویس های متنوع دست به رقابت می زنند ولی  تولید کننده سیمان نیازی به تبلیغ ندارد هر چه تولید کند
فروش می رود.
گو اینکه کیفیت فعلی سیمان های ما در حد مطلوب است ولی وقتی تولید کننده متوجه شد کسی سیمان تولید شده را نمی خرد و دارم متضرر می شود  مجبور خواهد شد کیفیت کالا را بالا ببرد پس در درجه اول باید عرضه و تقاضا برابر شود.

یکی از پوشش هایی که انجمن بتن در چهار سال گذشته نموده است  برگزاری همایش روز بتن است تا از این طریق دانش عموم جامعه بالا رود و این روز به برگزاری یک  کنفرانس و ارایه چند مقاله علمی خلاصه نشده است .
بلکه تلاش می کنیم دانشی را که داریم در اختیار عموم بگذاریم .

آقای بخشی ، دولت صادرات سیمان را در پاییز سال گذشته ممنوع اعلام کرد آیا این مساله منجر به از دست دادن بازار صادرات نمی شود؟

در مورد کیفیت سیمان تولید ایران بایستی گفته شود که تمامی کارخانجات سیمان ایران محصولاتی با کیفیت دارند  و دارای مهر استاندارد هستند.

البته انواع سیمان هایی داریم که کاربردهای مختلفی هم دارند.

به عنوان مثال در افغانستان هر سیمان ایرانی از هر سیمان پاکستانی بهتر است .

خریداران افغانی اول به سراغ سیمان ایرانی می آیند و در صورتی که سیمان ایرانی در بازار موجود نباشد به سراغ سیمان پاکستانی یا سایر کشورها می روند.

دیگر ما آنجا نیستیم که مردم افغانستان را مجبور به خرید کالای ایرانی کنیم .آنجا رقابت گسترده است در عراق هم هر کسی که می خواهد سیمان بخرد دنبال سیمان ایرانی می گردد اگر پیدا نکرد به سراغ سیمان سایر کشورها می رود.حداقل در عراق و افغانستان شاهد هستیم سیمان ایران مشتری خوبی دارد.دولت صادرات سیمان را ممنوع کرده است اما تقاضای صادرات زیاد داریم.و این به دلیل کیفیت بسیار مطلوب سیمان تولید ایران است و تمام سیمان تولیدی ایران هم دارای استاندارد هستند.
البته فرمایش جناب دکتر فامیلی را د رمورد کاربرد سیمان قبول دارم که بسیار بد عمل کرده ایم و الگوی مصرف نداریم .و در این زمینه نسبت به سایر کشورها عقب مانده ایم .

در حوزه مصرف کارگر ساختمانی تصمیم می گیرد در حالی که باید یک مهندس تصمیم بگیرد.

به همین دلیل ما سیمان زیادی مصرف می کنیم . دور ریز سیمان زیاد است اما در زمینه کیفیت سیمان می توانم بگویم جزو بهترین های جهان است .

آیا قیمت پایین سیمان منجر به حیف و میل شدن این کالا نمی شود؟

در اقتصاد مساله عرضه و تقاضا است که همه  اطلاع داریم وقتی کالایی قیمت آن از قیمت بازار آن پایین تر باشد بر ایش تقاضای کاذب به وجود می آید این در شرایطی است که قیمت سیمان در بازار آزاد بالاتر از قیمت دولتی است .

من اگر برای منزل خودم 50 تن سیمان نیاز داشته باشم سعی می کنم 100 تن با قیمت دولتی بگیریم .و چون سیمان زیاد می گیریم برای مصرفش ارزش قایل نمی شویم.

یعنی در حال حاضر بخش بزرگی از کمبودهای سیمان کشور به خاطر مساله عرضه و تقاضا نیست بلکه به خاطر تقاضای کاذب است که در بازار وجود دارد.

هر کس فکر می کند 200 تن سیمان دولتی بخرد رانت خوبی به دست آورده است اگر دولت بزرگواری کند و دست از سر قیمت سیمان بردارد من اطمینان می دهم عرض دو هفته قیمت کاذب بازار سیمان کاهش می یابد.

من برای شما تعهد می کنم اگر دولت اعلام کند از 10 روز بعد قیمت سیمان آزاد است قیمت بازار آزاد به 400 هزار ریال کاهش می آید ، ولی نمی دانم دولت چرا این کار را نمی کند.سوال بزرگی است .

تقاضای کاذب تا زمانی است که شما احساس کنید قیمتی که می خواهید نسبت به قیمت بازار متفاوت است اگر شما مطمئن باشید هر وقت می روید بازار به قیمت مناسب سیمان موجود است دیگر حرص نمی زنید و اگر کسی 40 تن نیاز داشته باشد همان 40 تن را می خرد. بیشتر نمی خرد درست هم مصرف می کند.

متاسفانه تقاضای کاذب بخشی از کمبود سیمان را در کشورمان بوجود آورده است سیمان را احتکار و دست به دست می کنند و حتی به کشورهای دیگر قاچاق می کنند چون در منطقه و کشورهای همسایه قیمت سیمان 120 دلار می باشد.

از سوی دیگر ، دولت کم لطفی می کند و می گوید تعرفه سیمان را صفر کرده است .

تعرفه سیمان سالهاست صفر است به خاطر شکستن جو بازار این را اعلام کردند البته فولاد تعرفه داشت اما تعرفه سیمان صفر بود.
بزرگترین لطف دولت به صنعت سیمان و اقتصاد چیست ؟

بزرگترین لطفی که دولت می تواند در حق اقتصاد بکند این است که در اقتصاد دخالت نکند. متاسفانه دولت ایران اهل این لطف نیست و در اقتصاد به شدت دخالت می کند.

پروژه های سیمان کمبود نقدینگی دارند و باز مقصر سیاست های دولت است کارخانه سیمان را به 330 هزار ریال می فروشد و رانت خوار به قیمت بالایی یک میلیون ریالی به مصرف کننده می فروشد از این رو نقدینگی می رود به جیب رانت خوار چون قیمت سیمان 330 هزار ریال است و کارخانه سود نمی کند بنابراین سرمایه گذرای نکرده و سرمایه جدید هم جذب نمی کند.قیمت سهامش هم پایین می آید.

چون قیمت سهام پایین است و سود کارخانه سیمان هم پایین  آمده و بانک ها به کارخانه های سیمان اعتبار نمی دهند.
اگر دولت بزرگواری کند و دست از سر صنعت سیمان بردارد و قیمت سیمان به قیمت منطقی بازار برسد.

این صنعت به شدت سرمایه جذب خواهد کرد و هیچ نیازی هم به دولت و بانکها نخواهد داشت زیرا سیاست های دولت به این صنعت ضرر می زند، و پای صنعت را بسته و می گوید شما چرا نمی دوید؟! اگر دولت اجازه بدهد قیمت سیمان آزاد شود تمام پروژه های که با روند کنونی تا ده سال آینده افتتاح نخواهند شد تا سه سال آینده راه اندازی خواهند شد.

و در صورتی که شما ببینید صنعت سیمان سود دارد در این صنعت سرمایه گذاری می کنید و می روید سهام سیمان می خرید.
آقای دکتر فامیلی مقدار تاثیر قیمت سیمان در بهای تمام شده ساختمان چقدر است ؟

به عنوان مصرف کننده معتقدم قیمت سیمان در هزینه صنعت ساختمان تاثیر عمده ای  ندارد.

آنچه مهم است قیمت گذاری باید طوری باشد که همان طور دکتر بخشی اشاره کردند رانت خواری از بین برود.

و قیمت واقعی سیمان در اختیار مصرف کننده قرار بگیرد تا صنعت ساختمان هم به نحو مطلوبی رشد کند و توسعه  پیدا کند.
از این رو باید قیمت گذاری سیمان هم مانند سایر کالاها تغییر کند و قیمت مناسب را  پیدا کند و توجهی بیشتری به مصرف صحیح سیمان بشود در حال حاضر سیمانهای مختلفی تولید می شود اما دانش کافی در صنعت سیمان وجود ندارد.

بسیاری از جاها می بینیم که سیمان را نمی شناسند و کاربرد انواع  با توجه به اقلیم نمی دانند استفاده صحیح از انواع سیمان بحث بسیار مهمی است از جمله سیمان بنایی.

سیمان بنایی برای آجر چینی بسیار مناسب است و با هزینه بسیار کمی نسبت به سیمان پرتلند تولید می شود و اگر دولت عنایت کند و قیمت این نوع سیمان را سیمان را به طور صحیح تعیین کند و اطلاع رسانی کافی برای جامعه به ویژه مهندسین صورت دهد سیمان بنایی برای آجر چینی از سیما ن پرتلند خیلی بهتر است .

به ویژه آنکه هزینه تولید سیمان بنایی بسیار پایین تر از سایر سیمان ها است بسیاری از مهندسین فکر می کنند سیمان بنایی به خاطر اسمش کیفیت پایینی دارد.

آقای بخشی چرا دولت تلاش نمی کند سیمان را وارد بورس فلزات کند؟

عرضه سیمان در بورس یک بهانه است برای این که دست رانت خواران از صنعت سیمان قطع شود و اگر دولت قیمت سیما ن را آزاد کند اصلا نیازی به بورس نیست .

مصرف کننده عمده سیمان از خود کارخانه می خرد.

سه سال قبل از این که سیمان خوزستان به تولید برسد، وزارت نیرو محصول کارخانه را پیش خرید کرد تا برای پروژه سدسازی در خوزستان استفاده کند خوشبختانه توزیع واحدهای تولیدی در کشور مناسب است و واحدهای صنعت سیمان در مناطق پر مصرف قرار دارند.

چون تامین سیمان بیش از 200 کیلومتر به صرفه نیست اغلب مصرف کنندگان عمده سیمان سعی می کنند از کارخانه های نزدیک خود نیاز خود را تامین کنند بنابراین مساله عرضه سیمان در بورس به خاطر خلاصی از دست رانت خواران است و در صورت آزادی قیمت سیمان با توجه به مکانیزم عرضه و تقاضا قیمت سیمان حدود کمتر از 500 هزار ریال خواهد ماند.

در پایان آقای بخشی شکل توزیع سیمان آیا صحیح می باشد؟

تقریبا الان توزیع سیمان در سه بخش صورت می گیرد 60 درصد بخش عمومی و خصوصی ، 25 درصد برای پروژه های دولتی و 15 درصد برای صنایع های سیمان به مانند بتن سازان ، سرامیک و ... می توان دولت پیشنهاد داد که دولت 25 درصد سهم پروژه های دولتی و 15 درصد کارخانه های سیمان  را به قیمت فعلی بخرد و 60 درصد مابقی را آزاد کند اما دولت این کار را هم  نکرد.

منبع:www.ici.ir

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: